Beogradski centar za ljudska prava želi da obavesti javnost da su navodi iz Izveštaja Zaštitnika građana koji se odnose na sprovođenje efikasne i delotvorne istrage o navodima o zlostavljanju, nažalost, istiniti i da se slučajevi zlostavljanja ne istražuju na odgovarajući način o čemu svedoči i nekoliko slučajeva u kojima je Srbija proglašena odgovornom pred Ustavnim sudom Republike Srbije kao i Evropskim sudom za ljudska prava. Samo neki od slučajeva su: Stanimirović protiv Srbije (predstavka broj 26088/06), Hajnal protiv Srbije (predstavka broj 36937/06), Lakatoš protiv Srbije (predstavka broj 3363/08), Habimi i drugi protiv Srbije (predstavka broj 19072/08), Petković protiv Srbije (predstavka broj 31169/08), kao i slučaj vođen pred Ustavnim sudom povodom Ustavne žalbe 4100/2011. Na osnovu podataka koje poseduje Beogradski centar za ljudska prava, a koji su prikupljeni od 90% osnovnih sudova koji su nadležni da krivično gone učinioce krivičnog dela zlostavljanje i mučenje (čl. 137 KZ) i iznuđivanje iskaza (čl. 136. KZ) u periodu od 1. oktobra 2012. godine do 1. novembra 2014. godine vođeno je, ili se i dalje vodi, 78 postupaka protiv 138 službena lica za krivično delo zlostavljanje i mučenje i iznuđivanje iskaza (u najvećem broju slučajeva pripadnika MUP). Od 79 postupaka, 23 je pravnosnažno okončano, a u samo dva slučaja je utvrđena odgovornost policijskog službenika. Jedna presuda rezultirala je uslovnom osudom, a druga kaznom zatvora u trajanju od osam meseci. U svim ostalim slučajevima nije utvrđena odgovornost službenog lica jer je tužilac (javni ili supsidijarni) odustao od gonjenja ili je sud utvrdio da nema odgovornosti službenih lica.
Na neodgovorno ispitivanje navoda o zlostavljanju u više navrata ukazivao je i Komitet protiv torture Saveta Evrope (koji će ponovo obići Srbiju ove godine) i koji je u svojim izveštajima istakao da advokati po službenoj dužnosti, javni tužioci i postupajuće sudije (nekada izvršne, danas sudije za prethodni postupak) ne reaguju na odgovarajući način na navode o zlostavljanju.
Postojeći zakonodavni okvir jasno odražava odnos RS prema gonjenju i kažnjavanju potencijalnih učinioca zlostavljanja s obzirom da je, posle stupanja na snagu novog Zakonika o krivičnom postupku 1. oktobra 2013. godine, ukinuta mogućnost oštećenom (potencijalnoj žrtvi zlostavljanja) da pre potvrđivanja optužnice preuzme krivično gonjenje ukoliko javno tužilaštvo odustane ili odluči da ne otvori istragu protiv potencijalnih zlostavljača. Sporne su i odredbe Krivičnog zakonika koje ne sadrže adekvatne kazne i koje omogućavaju apsolutnu zastarelost krivičnog gonjenja za akte zlostavljanja, što je direktno kršenje ius cognes normi međunarodnog prava – normi od kojih odstupanje nije dozvoljeno ni pod kojim uslovima. Na ovaj problem Srbiji godinama unazad ukazuje i Komitet protiv torture UN, po čijim preporukama Srbija još uvek nije postupila u potpunosti.
Beogradski centar za ljudska prava omogućiće svakom zainteresovanom uvid u predmete u kojima smo bili zastupnici žrtava zlostavljanja i gde je Srbija proglašena odgovornom upravo zato što nije otkrila i kaznila počinioce zlostavljanja.
U Beogradu, 24. aprila 2015. godine
